Τι είναι οι κιρσοί;

Οι κιρσοί είναι παθολογικές και μη αναστρέψιμες αλλαγές στα τοιχώματα των περιφερειακών φλεβών με βλάβη βλάβης και μειωμένη ροή αίματοςΟι φλέβες διαφορετικού εντοπισμού υφίστανται μετασχηματισμό κιρσών, αλλά τις περισσότερες φορές επηρεάζονται τα αγγεία του επιφανειακού φλεβικού δικτύου στα πόδια, επομένως, οι κιρσοί συνήθως σημαίνουν ασθένεια των φλεβών των κάτω άκρων.

Πώς εμφανίζονται οι κιρσοί;

Με κιρσούς, μόνο περιφερειακά επιφανειακά φλεβικά αγγεία υφίστανται παθολογικό μετασχηματισμό - αυτό οφείλεται στα δομικά χαρακτηριστικά των τοιχωμάτων και στη φυσιολογία της εκροής αίματος από τα άκρα. Αυτές οι παθογενετικές στιγμές είναι καθοριστικές. Όλοι οι άλλοι παράγοντες προδιάθεσης δρουν σε ολόκληρο το αγγειακό σύστημα, αλλά δεν οδηγούν σε χαρακτηριστική αλλαγή στις κεντρικές φλέβες και τις αρτηρίες οποιουδήποτε διαμετρήματος.

Εξετάστε την παθογένεση των κιρσών:

1. Ασηπτική φλεγμονή.Ξεκινά από το ενδοθήλιο των φλεβών και στη συνέχεια εξαπλώνεται σε όλο το πάχος του αγγείου. Ο μηχανισμός ενεργοποίησης στις περισσότερες περιπτώσεις είναι η επιβράδυνση της ροής του αίματος, υπάρχει μια βρεγματική ομαδοποίηση κυτταρικών στοιχείων αίματος με κύλιση λευκοκυττάρων - μια ομαδοποίηση και "κύλιση" λευκοκυττάρων πάνω από την επιφάνεια του ενδοθηλίου. Με την πάροδο του χρόνου, υπάρχει μια τάση για προσκόλληση τους, η οποία προκαλεί την απελευθέρωση φλεγμονωδών μεσολαβητών. Σε αυτό το στάδιο, δεν υπάρχουν ακόμη εξωτερικές αλλαγές.
2. Αναδιαμόρφωση των τοιχωμάτων των επιφανειακών φλεβών και των βαλβίδων. Οδηγεί σε μια αλλαγή στην πυκνότητα και την ελαστικότητα. Αυτό διευκολύνεται από ασηπτική φλεγμονή, γενετικά προσδιορισμένα ελαττώματα στις πρωτεΐνες του συνδετικού ιστού, μηχανική μικρο-ζημιά στο ενδοθήλιο και από άλλους παράγοντες. Στα προσβεβλημένα αγγεία, οι δυνατότητες αναστρέψιμης αντιστάθμισης των διακυμάνσεων στη φλεβική πίεση μειώνονται σημαντικά, γίνονται άκαμπτες.
3. Επίμονη και επιρρεπής σε εξέλιξη διεύρυνση των προσβεβλημένων φλεβών.Αυτές οι αλλαγές είναι στην αρχή αρκετά τοπικές, στην επακόλουθη παθολογική διαδικασία εξαπλώνεται όχι μόνο κατά μήκος ενός αγγείου, αλλά συλλαμβάνει και άλλα συστατικά του περιφερειακού φλεβικού δικτύου.
4. Αντισταθμιστική επιμήκυνση της προσβεβλημένης φλέβας με το σχηματισμό έντονης παθολογικής κάμψης.Σχηματίζονται χαρακτηριστικοί προεξέχοντες κόμβοι, οι οποίοι έδωσαν το όνομα της νόσου: το "varix" μεταφράζεται από τα λατινικά ως "πρήξιμο".
5. Η ανάπτυξη βαλβικής ανεπάρκειας.Λειτουργική αστοχία βαλβίδας στον αυλό των προσβεβλημένων επιφανειακών φλεβών με αντίστροφη ροή αίματος (κάθετη παλινδρόμηση). Αρχικά, έχει σχετικό χαρακτήρα και εκδηλώνεται μόνο με μια απτή αύξηση της περιφερειακής φλεβικής πίεσης. Στη συνέχεια, η αστοχία γίνεται απόλυτη - τα τοιχώματα των βαλβίδων δεν κλείνουν εντελώς υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Η φλεβική στάση (στάση αίματος) εμφανίζεται με το σχηματισμό φλεβικής ανεπάρκειας.
6. Συμμετοχή διάτρησης φλεβών στη διαδικασία.Ονομάζονται επίσης επικοινωνιακοί ή commissural. Η παθολογική τους επέκταση συνοδεύεται επίσης από ανεπάρκεια βαλβίδας, η οποία συμβάλλει στην παθολογική ροή του αίματος από το βαθύ φλεβικό δίκτυο στο επιφανειακό (οριζόντια παλινδρόμηση). Αυξημένη φλεβική ανεπάρκεια.

Όλες αυτές οι αλλαγές είναι μη αναστρέψιμες και επιμένουν ακόμη και με την πλήρη εξάλειψη των παραγόντων που προκαλούν και προδιαθέτουν, επομένως είναι αδύνατο να θεραπευτούν οι ήδη ανεπτυγμένες κιρσούς με συντηρητικές μεθόδους, είναι δυνατόν να αντισταθμιστεί μερικώς οι παραβιάσεις μόνο για λίγο.

Αιτίες των κιρσών

Οι κιρσώδεις φλέβες είναι μια πολυετολογική ασθένεια, η ανάπτυξη διευκολύνεται από εξωτερικούς και εσωτερικούς (ενδογενείς) παράγοντες. Οι κύριοι λόγοι για την ανάπτυξη κιρσών:

• Κληρονομικός παράγοντας.
• Χαμηλή κινητικότητα, παρατεταμένη καθιστή θέση.
• Στις γυναίκες - αλλαγές στην ορμονική κατάσταση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, λήψη αντισυλληπτικών από το στόμα, θεραπεία αντικατάστασης ορμονών.
• Καταστάσεις που συνοδεύονται από μερική συμπίεση των φλεβών της μικρής λεκάνης: εγκυμοσύνη (ιδιαίτερα πολλαπλή ή συμβαίνει με πολυϋδραμνίους), ογκομετρικοί σχηματισμοί της κοιλιακής κοιλότητας, ορισμένες εντερικές παθήσεις. Η δυσκοιλιότητα και η χρόνια πνευμονική νόσος με βήχα, που οδηγούν σε αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης, οδηγούν σε παραβίαση της φλεβικής εκροής στο επίπεδο της μικρής λεκάνης.
• Αυξημένο σωματικό βάρος.

Όλοι οι άνθρωποι έχουν προδιάθεση για την ανάπτυξη κιρσών. Αυτό οφείλεται στην κατακόρυφη θέση του σώματος, λόγω της οποίας, υπό την επίδραση της βαρύτητας, το αίμα τείνει στα απομακρυσμένα μέρη των κάτω άκρων, και οι φλέβες βρίσκονται υπό αυξημένο στρες και παραμορφώνονται ευκολότερα.

Συμπτώματα και εκδηλώσεις κιρσών

Τα συμπτώματα των κιρσών του επιφανειακού μηρού και του κάτω ποδιού περιλαμβάνουν:

• Ορατές αλλαγές στις προσβεβλημένες φλέβες. Οι κιρσοί είναι στριμμένοι, υπερβολικά περίγραμμα, σκοτεινοί, ημιδιαφανείς στο δέρμα και διογκώνονταιΟ κυματισμός δεν είναι περίεργος για αυτούς. Καθώς η ασθένεια εξελίσσεται, εμφανίζονται τοπικοί σχηματισμοί με προεξέχοντα κόμπους στα πόδια, οι οποίοι συχνά σχηματίζουν ολόκληρους ομίλους και δεν εξαφανίζονται πλήρως στην ύπτια θέση. Σε ασθενείς με αυξημένο σωματικό βάρος, οι αλλαγές στις φλέβες συχνά παραμένουν πρακτικά αόρατες για μεγάλο χρονικό διάστημα, καλύπτοντας το υπερβολικό υποδόριο λίπος.
• Οίδημα των ποδιών και των ποδιών μετά από παρατεταμένη στάση και συνεδρίαση, το βράδυ, όταν μένετε σε συνθήκες αυξημένης θερμοκρασίας περιβάλλοντος. Ένα τέτοιο φλεβικό οίδημα δεν συνοδεύεται από κυάνωση των άπω άκρων, η οποία μπορεί να παρατηρηθεί σε καρδιακή ανεπάρκεια. Μειώνονται και εξαφανίζονται ακόμη και μετά από ξεκούραση (συμπεριλαμβανομένου ενός νυχτερινού ύπνου), διατηρώντας τα πόδια σε ανυψωμένη θέση, αφού εκτελούν ειδικές ασκήσεις για να ενεργοποιήσουν την «μυϊκή αντλία» του κάτω ποδιού. Το πρήξιμο είναι ένα από τα πρώτα σημάδια χρόνιας φλεβικής ανεπάρκειας με κιρσούς.
• Αίσθημα βαρύτητας και πληρότητας στα πόδια, ακόμη και όταν δεν υπάρχει εμφανές οίδημα. Τέτοια παράπονα εμφανίζονται σε συνθήκες που ευνοούν την παθολογική απόθεση αίματος στα απομακρυσμένα μέρη των κάτω άκρων. Η ταλαιπωρία παρατηρείται συχνότερα το βράδυ και μετά από μακρά παραμονή σε όρθια θέση με μικρή σωματική δραστηριότητα.
• Σημάδια μυϊκής ισχαιμίας του άκρου που επηρεάζονται από κιρσούς: αυξημένη μυϊκή κόπωση, μερικές φορές κράμπες.
• Δυσάρεστες αισθήσεις στα πόδια, συνήθως επιδεινώνονται από την αύξηση του πρηξίματος στο πλαίσιο της αντίδρασης των μαλακών ιστών και των κλάδων των περιφερικών νεύρων του κάτω ποδιού στη συμπίεση από υπερβολική ποσότητα ενδοκυτταρικού υγρού. Μια άλλη πιθανή αιτία τέτοιων παραισθησιών είναι οι δυσμεταβολικές τροφικές διαταραχές.
• Ορατές τροφικές διαταραχές του δέρματος και των υποκείμενων μαλακών ιστών. Αυτά μπορεί να είναι ξηρή ή εκζεματική δερματίτιδα, υπερχρωματισμός, λιποδερματοσκλήρωση (συμπίεση, σκλήρυνση του δέρματος και του ιστού), έλκη.

Τα συμπτώματα των κιρσών των κάτω άκρων εμφανίζονται αρκετά νωρίς, αν και δεν δίνουν έγκαιρη προσοχή σε όλους τους ασθενείς. Η σειρά σύνδεσης νέων δυνατοτήτων μπορεί να είναι διαφορετική. Σε ορισμένους ασθενείς, αρχικά παρατηρείται ένα καλλυντικό ελάττωμα με τη μορφή σαφώς αλλοιωμένων φλεβών, σε άλλους, η ασθένεια ξεκινά με την κλινική φλεβικής ανεπάρκειας.

Στάδια

Τα στάδια των κιρσών καθορίζονται σύμφωνα με την ταξινόμηση CEAP:

• C0 - δεν υπάρχουν ενδείξεις παθολογίας.
• C1 - η παρουσία των δικτυωτών κιρσών ή των τελαγγειεκτασιών.
• C2 - κιρσούς.
• C2r - υποτροπιάζουσες κιρσούς.
• C3 - οίδημα άκρων.
• C4a - τροφικές αλλαγές: υπερχρωματισμός ή φλεβικό έκζεμα.
• C4b - τροφικές αλλαγές με τη μορφή λιποδερματοσκλήρωσης ή ατροφίας λευκού δέρματος.
• С4c - φλεβική κορώνα του ποδιού.
• C5 - παρατεταμένο τροφικό έλκος.
• C6 - ανοιχτό τροφικό έλκος.
• C6r - επαναλαμβανόμενο ανοιχτό τροφικό έλκος.

Η ταξινόμηση CEAP δημιουργήθηκε το 1994 και είναι πλέον διεθνώς αποδεκτή. Χρησιμοποιείται από τους φλεβολόγους κατά τη διάγνωση.

Για παράδειγμα, στην κατηγορία C1, παρατηρείται μόνο ένα αισθητικό ελάττωμα - διασταλμένες δικτυωτές φλέβες 1 mmσε διάμετρο και στους C4c είναι αδύνατο να μην παρατηρήσουμε σοβαρές τροφικές διαταραχές.

Διαγνωστικά

Μια βασική εξέταση για την επιβεβαίωση της διάγνωσης των κιρσών των κάτω άκρων, για να διευκρινιστεί ο βαθμός και η φύση των διαταραχών περιλαμβάνει:

• Κλινική εξέταση. Ο φλεβολόγος καθορίζει την πορεία και την κατάσταση των ορατών επιφανειακών φλεβών, τις αλλαγές στο δέρμα και τους μαλακούς ιστούς και την παρουσία οιδήματος. Πραγματοποιούνται λειτουργικές δοκιμές για την αξιολόγηση της κάθετης παλινδρόμησης και για την αποκάλυψη του κατά προσέγγιση επιπέδου της οριζόντιας παλινδρόμησης. Η συνέντευξη ενός ασθενούς στοχεύει στην αποσαφήνιση των προδιαθεσικών και προκλητικών παραγόντων, της διάρκειας και των χαρακτηριστικών της ανάπτυξης της νόσου.
• Διαδικασία υπερήχου. Με τις κιρσούς, το πιο κατατοπιστικό δεν είναι ένας συμβατικός υπερηχογράφος, αλλά μια εκτίμηση της ροής του αίματος χρησιμοποιώντας υπερηχογράφημα (υπερηχογράφημα). Η μελέτη δείχνει την ταχύτητα της ροής του αίματος, την παρουσία παθολογικών φλεβικών φλεβικών παλινδρόμησης και εξασθενημένη αγγειακή ικανότητα. Τέτοιες πληροφορίες είναι απαραίτητες για τον γιατρό να επιλέξει το απαραίτητο θεραπευτικό σχήμα.
• Αιμοστασιογράφημα (εξετάσεις αίματος για μια ολοκληρωμένη αξιολόγηση του συστήματος πήξης).

Σύμφωνα με τις ενδείξεις, πραγματοποιείται πολυ-σπειροειδής τομογραφία (MS CT) - μια μελέτη υψηλής τεχνολογίας σε ορισμένες περιπτώσεις γίνεται η κύρια μέθοδος για τον προσδιορισμό της εικόνας της βλάβης του φλεβικού συστήματος.

Στη σύγχρονη ιατρική, χρησιμοποιούνται και άλλες διαγνωστικές τεχνικές - plethysmography, laser Doppler flowmetry. Δεν είναι διαθέσιμα σε ένα ευρύ φάσμα ασθενών, τα αποτελέσματα που λαμβάνονται συνήθως δεν είναι κρίσιμα για τον προσδιορισμό της τακτικής θεραπείας. Συνήθως, αρκεί μια βασική εξέταση, η οποία, εάν είναι απαραίτητο, συμπληρώνεται από διαβουλεύσεις στενών ειδικών (ενδοκρινολόγος, αιματολόγος, καρδιολόγος και άλλοι). Προηγουμένως, διακρίνονταν διάφορα στάδια κιρσών των ποδιών. Επί του παρόντος, κατά τη διάγνωση, οι φλεβολόγοι χρησιμοποιούν την ταξινόμηση CEAP των χρόνιων φλεβικών ασθενειών, η οποία περιλαμβάνει τα χαρακτηριστικά της περίπτωσης σύμφωνα με κλινικά, αιτιολογικά, ανατομικά και παθοφυσιολογικά σημεία.

Κίνδυνος κιρσών

Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι οι κιρσοί των κάτω άκρων είναι κυρίως ένα καλλυντικό πρόβλημα. Πράγματι, είναι συχνά η εξωτερική ελκυστικότητα των ποδιών με τα μπλε-ιώδη αγγεία με κόμπους ή το αγγειακό δίκτυο που είναι ο κύριος λόγος για μια επίσκεψη στο γιατρό.

Ασυνήθιστα διασταλμένες περιφερειακές φλέβες είναι μια κατάσταση που δεν πρέπει να υποτιμάται. Μπορεί να επιδεινώσει σημαντικά την ευημερία του ασθενούς και ακόμη και να οδηγήσει σε δυνητικά απειλητικές για τη ζωή επιπλοκές. Και αυτό οφείλεται κυρίως στην ανάπτυξη χρόνιας φλεβικής ανεπάρκειας λόγω επίμονων και επιρρεπών σε εξέλιξη αιμοδυναμικών διαταραχών. Άλλες δυσάρεστες συνέπειες είναι επίσης δυνατές.

Οι συνέπειες του τρεξίματος των κιρσών:

• Σημαντική επιδείνωση της ποιότητας ζωής του ασθενούς. Σημαντική δυσφορία και ακόμη και μείωση της απόδοσης με κιρσούς προκαλούνται από σύνδρομο βαρέων ποδιών, οίδημα, νυχτερινές κράμπες, κακή επούλωση και υποτροπιάζοντα έλκη.
• Αλλαγές στους μαλακούς ιστούς με μείωση της εξωτερικής ελκυστικότητας των ποδιών, η οποία είναι ιδιαίτερα σημαντική για τις γυναίκες. Επιπλέον, η υπερχρωματισμός, η λιποδερματοσκλήρωση και τα ίχνη των επουλωμένων ελκών συνήθως επιμένουν ακόμη και μετά την απομάκρυνση των προσβεβλημένων φλεβών, ειδικά εάν η χειρουργική θεραπεία διεξήχθη με φόντο ήδη εμφανισμένες έντονες τροφικές διαταραχές.
• Αιμορραγία από ρήξη κιρσών ή φλεβών στο κάτω μέρος των τροφικών ελκών.
• Ανάπτυξη θρόμβωσης και θρομβοφλεβίτιδας επιφανειακών φλεβών. Είναι γεμάτο όχι μόνο με τοπικές αιμοδυναμικές διαταραχές και φλεγμονή, αλλά και με μακρινό θρομβοεμβολισμό με καρδιακές προσβολές διαφόρων οργάνων και οξείες απειλητικές για τη ζωή καταστάσεις.
• Η βαθιά φλεβική θρόμβωση είναι μια ακόμη πιο επικίνδυνη κατάσταση όσον αφορά τον θρομβοεμβολισμό.

Ήδη ανεπτυγμένες επιπλοκές των κιρσών του μηρού και του κάτω άκρου όχι μόνο επηρεάζουν αρνητικά την κατάσταση του ασθενούς και την πρόγνωση της νόσου. Μειώνουν σημαντικά την πιθανότητα γρήγορου και επαρκούς αποτελέσματος, ακόμη και με τη χρήση ριζικών μεθόδων θεραπείας.

Είναι πάντα η ασθένεια επικίνδυνη;

Οι κιρσοί των κάτω άκρων με βαλβική ανεπάρκεια των σαφενών φλεβών δεν είναι η μόνη πιθανή παραλλαγή αυτής της παθολογίας. Υπάρχει επίσης η λεγόμενη «καλλυντική» παραλλαγή των κιρσών. Σύμφωνα με την ταξινόμηση των χρόνιων φλεβικών ασθενειών, το CEAP είναι C1, χαρακτηριστικά της μορφής:

• Βλάβη μικρών ενδοδερμικών αγγείων σε διάμετρο έως 3 mm. Μπορούν να είναι υποδερμικά ή δικτυωτά.
• Η εμφάνιση των αραχνών, των δικτυωτών κιρσών με τη μορφή ενός μικρού επιφανειακά τοποθετημένου πλέγματος.
• Απουσία κάθετης ή οριζόντιας παθολογικής φλεβικής παλινδρόμησης. Τα προσβεβλημένα μικρά αγγεία δεν έχουν βαλβίδες και επικοινωνούν μόνο με μικρούς παραπόταμους των σαφενών φλεβών χρησιμοποιώντας το πόδι τροφοδοσίας. Παρέχουν συλλογή αίματος από μεμονωμένους τομείς του δέρματος και την εκτροπή του σε μεγαλύτερα βαθιά αγγεία. Η παραβίαση της ροής του αίματος σε αυτό το επίπεδο δεν συμβάλλει στην ανάπτυξη χρόνιας φλεβικής ανεπάρκειας.

Αυτή η πορεία της νόσου δεν οδηγεί στην ανάπτυξη κλινικά σημαντικών επιπλοκών. Στην πραγματικότητα, η ταλαιπωρία του ασθενούς οφείλεται σε αισθητικό ελάττωμα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ένα άτομο με την παρουσία φλεβών αράχνης αποκλείεται από την ήττα των φλεβών ενός μεγαλύτερου διαμετρήματος. Σε μια τέτοια περίπτωση, δεν διαγιγνώσκεται C1, αλλά C2 και επόμενες τάξεις σύμφωνα με την ταξινόμηση CEAP.

Θεραπεία των κιρσών

Η θεραπεία των κιρσών δεν πρέπει να ξεκινά με την εμφάνιση επιπλοκών, αλλά ακόμη και στο στάδιο των πρωτοπαθών αλλαγών και ελάχιστα εκφρασμένων σημείων φλεβικής ανεπάρκειας. Κάποιος μπορεί να περιμένει μια γρήγορη έναρξη του αναμενόμενου αποτελέσματος, πλήρη υποχώρηση των συμπτωμάτων και χαμηλή πιθανότητα υποτροπής. Η θεραπεία των προχωρημένων κιρσών δεν θα είναι τόσο αποτελεσματική. Μερικές φορές το έργο της θα είναι μόνο η μείωση του ρυθμού εξέλιξης της νόσου, η δημιουργία συνθηκών για τη θεραπεία των τροφικών ελκών και η μείωση της σοβαρότητας της χρόνιας φλεβικής ανεπάρκειας.

Γενικά, όλες οι μέθοδοι θεραπείας των κιρσών των κάτω άκρων μπορούν να χωριστούν σε μη χειρουργικές (συντηρητικές) και χειρουργικές (ριζικές). Παραδοσιακά, οι περισσότεροι ασθενείς προτιμούν μεθόδους εξοικονόμησης, αναβάλλοντας την απόφαση για χειρουργική επέμβαση μέχρι την ανάπτυξη επιπλοκών που δεν μπορούν να διορθωθούν. Και πολλοί από αυτούς δεν πηγαίνουν καν στο γιατρό, καταφεύγοντας σε αυτοθεραπεία. Η αυτοθεραπεία συχνά οδηγεί σε επιπλοκή της παθολογίας.

Συντηρητική θεραπεία

Η συντηρητική θεραπεία των κιρσών περιλαμβάνει:

• Συστηματική φαρμακευτική θεραπεία. Αποσκοπεί στη βελτίωση των ρεολογικών ιδιοτήτων του αίματος για την πρόληψη της θρόμβωσης, στην επίτευξη αντιφλεγμονώδους δράσης, στην αύξηση της ελαστικότητας του αγγειακού τοιχώματος και στην τόνωση της αναγέννησης των ιστών.
• Τοπική φαρμακευτική θεραπεία (αλοιφές, κρέμες, τζελ). Οι εξωτερικοί παράγοντες έχουν σχεδιαστεί για να βελτιώσουν τη μικροκυκλοφορία, να μειώσουν το πρήξιμο, να αυξήσουν τον φλεβικό τόνο και να θεραπεύσουν τα τροφικά έλκη.
• Οι ασκήσεις φυσικοθεραπείας αυξάνουν την αποτελεσματικότητα της μυϊκής αντλίας του κάτω ποδιού και, συνεπώς, βελτιώνουν τη ροή του αίματος από τα πόδια.
• Χρήση καλσόν συμπίεσης. Κάλτσες συμπίεσης, καλσόν ασκούν δόση συμπίεσης των επιφανειακά τοποθετημένων φλεβών, η οποία μειώνει την τάση για εναπόθεση αίματος και οιδήματος, βελτιώνει την ευεξία και μειώνει την πιθανότητα θρόμβωσης.
• Φυσιοθεραπεία. Χρησιμοποιούνται κυρίως απουσία ανοιχτών τροφικών ελκών και έξω από το οξύ στάδιο της θρομβοφλεβίτιδας. Εφαρμοσμένη πνευμονοσυμπίεση υλικού, darsonvalization, γαλβανισμός, θεραπεία UHF, UV θεραπεία, υδροθεραπεία, θεραπεία με όζον. Τα καθήκοντα της φυσικοθεραπείας περιλαμβάνουν τη βελτίωση της φλεβικής και λεμφικής εκροής, τη βελτίωση της μικροκυκλοφορίας, την τόνωση της αναγέννησης και τη μείωση της σοβαρότητας της δυσφορίας.

Τα φάρμακα δεν θα επιστρέψουν την υγιή ροή του αίματος στις ήδη μεταβαλλόμενες φλέβες, θα παραμείνουν περίπλοκα και διασταλμένα. Και ακόμη και μια μικρή αύξηση του τόνου του αγγειακού τοιχώματος υπό τη δράση των φλεβοτονικών δεν θα είναι σε θέση να διορθώσει πλήρως την ανεπάρκεια της βαλβίδας.

Δεν πρέπει να περιμένετε υψηλά αποτελέσματα από τη συντηρητική θεραπεία. Θα μειώσει τον πόνο και τη σοβαρότητα του οιδήματος, θα μειώσει τον κίνδυνο θρόμβωσης και θα βελτιώσει την επούλωση τροφικών διαταραχών. Αλλά είναι αδύνατο να σωθεί ο ασθενής από κιρσούς και να αποφευχθεί η περαιτέρω εξέλιξη της νόσου με μια συντηρητική προσέγγιση.

Χειρουργική επέμβαση

Μια επεμβατική (χειρουργική) μέθοδος αντιμετώπισης των κιρσών στοχεύει στην απενεργοποίηση του προσβεβλημένου αγγείου και των κύριων παραποτάμων του από τη γενική κυκλοφορία του αίματος (αφαιρώντας ή εξαλείφοντας το) και εξαλείφοντας την οριζόντια φλεβική παλινδρόμηση. Δεν επιδεινώνει την ισχαιμία των ιστών, βελτιώνει τον τροφισμό μειώνοντας σημαντικά (ή ακόμα και εξαλείφοντας) τη φλεβική στάση. Μια τέτοια θεραπεία όχι μόνο απομακρύνει το καλλυντικό ελάττωμα, αλλά βοηθά επίσης στην αντιμετώπιση της χρόνιας φλεβικής ανεπάρκειας.

Κλασικές χειρουργικές μέθοδοι για τη θεραπεία των κιρσών των κάτω άκρων:

• Η εγκάρσια τομή είναι μια πλήρης διατομή μιας απολινωμένης μεγάλης επιφανειακής φλέβας στον τόπο της συμβολής της με το βαθύ φλεβικό δίκτυο.
• Φλεβεκτομή - αφαίρεση της επιφανειακής φλέβας που επηρεάζεται από κιρσούς (μεγάλη ή μικρή σαφενική φλέβα). Παράγεται απογυμνώνοντας (τραβώντας, τραβώντας) το δοχείο με όργανα μέσω μικρών τομών. Επί του παρόντος, συνδυάζεται με την εγκάρσια τομή και την απομάκρυνση των παραποτάμων.
• Miniflebectomy - αφαίρεση μεγάλων διατρητών και παραπόνων μέσω μικρών τομών ή παρακέντησης.

Για μεγάλο χρονικό διάστημα, η κύρια μέθοδος χειρουργικής θεραπείας ήταν η ανοιχτή χειρουργική επέμβαση, τα μειονεκτήματά τους:

• Αισθητή απώλεια αίματος
• Αιμορραγίες στη χειρουργική περιοχή, μερικές φορές απαιτούν επανεγχείρηση για εκκένωση αίματος.
• Λεμφοστάση λόγω της τομής των λεμφικών αγγείων.
• Σύνδρομο σοβαρού πόνου.
• Μακροχρόνια αναπηρία.

Σύγχρονη εναλλακτική λύση στη χειρουργική επέμβαση

Οι ενδοαγγειακές τεχνικές αναφέρονται ως ελάχιστα επεμβατικές παρεμβάσεις · δεν απαιτούν τομές. Δεν είναι τόσο τραυματικές, όσον αφορά την αποτελεσματικότητα, δεν είναι κατώτερες από τις κλασικές επεμβάσεις. Οι επιπλοκές και οι υποτροπές μετά από αυτές είναι λιγότερο συχνές από ό, τι μετά τις λειτουργίες.

Ελάχιστα επεμβατικές μέθοδοι:

• Εξάλειψη με λέιζερ
• Σκληροθεραπεία / Κρυοθεραπεία
• Εξάλειψη ραδιοσυχνοτήτων.

Με ελάχιστα επεμβατικές μεθόδους, η κιρσός δεν απομακρύνεται, όπως συμβαίνει με τις κλασικές επεμβάσεις. Το τείχος του εκτίθεται σε ενέργεια λέιζερ ή ραδιοσυχνότητας από το εσωτερικό και κατά τη διάρκεια της σκληροθεραπείας - ένα σκληρυντικό φάρμακο. Αυτό προκαλεί «κολλήσει» του αγγείου και την επακόλουθη ίνωσή του, αντικατάσταση από συνδετικό ιστό. Αυτό το κλείσιμο του αυλού του αγγείου ονομάζεται εξάλειψη. Και με το RFO των αστεριών, στην πραγματικότητα εξατμίζονται από τη δράση των κυμάτων ραδιοσυχνοτήτων.